Γραντζουνιές

Όταν θα γίνεις γάτος,
θα σε τυλίγω σε μια γαλάζια κορδέλα ίσα για να σε βλέπω να παλεύεις μαζί της.

Θα περπατάς τη βιβλιοθήκη μου και θα οργανώνεις άθελά σου την αταξία μου.
Κάθε φορά που θα έρχεσαι κοντά μου, θα μετράς τα δάχτυλα μου με τα δόντια, κάθε φορά ξανά, με δεδομένη την έκπληξη για κάτι το απροσδόκητο. Εγώ θα σου τα εξηγώ κι εσύ θα συνεχίσεις να με γεμίζεις με σημάδια. Οι χαρακιές θα είναι τα σύνορα ανάμεσα στο σώμα και στο σώμα σου.
Θα διαβάζουμε μαζί τα απογεύματα. Όταν θα θέλεις κάποιον να σε φροντίσει θα με ψάχνεις στο αναμμένο φως του γραφείου μου.
Θα στριφογυρίζεις όλη νύχτα στο σκοτάδι και θα ακούω μονάχα τη σιωπή και τη φασαρία σου.
Δεν θα μπορώ να σε καταλάβω, αλλά θα νιώθω πολύ οικεία στη σιωπή και τη φασαρία σου.
Όταν θα γίνεις γάτος.

Η φωτογραφία είναι της Ιωάννας Καστανιώτη (link), του πιο ενήλικου δωδεκάχρονου που έχω γνωρίσει ποτέ. Τα χέρια είναι του αδερφού μου. Οι γρατζουνιές είναι του Σβούρα.