Στο σχολείο

Έχω ανακαλύψει ότι έχω ανάγκη να τρώω ξύλο από ανθρώπους που εμπιστεύομαι να με βάλουν στη θέση μου. Και είναι μεγάλο κρίμα να θες και να μη βρίσκεις δάσκαλο.
Προσπαθώ να μπαίνω συνεχώς σε μια διαδικασία μάθησης που με εξασκεί στο να χαμηλώνω την αίσθηση ότι ξέρω και μπορώ τα πάντα.
Η Ειρήνη μου μού έμαθε τη φιλία, την αγάπη και τον έρωτα. (Θα έφτανε να μου μάθει μόνο το ένα από τα τρία, αλλά την ίδια στιγμή πιστεύω ότι θα μπορούσε να μου μάθει πολλά περισσότερα)
Μαθαίνω, επίσης, πολλά από τα βιβλία που διαβάζω και τα CD που ακούω. Βλέπω στην τέχνη ενέσεις εκφραστικότητας, εμβόλια εμπειριών και συναισθημάτων – παθητική ανοσία το λέγαμε στο σχολείο.
Έχω μάθει να φιλιώνω με την διαφορετικότητα γιατί ο Άλλος είναι άριστος μέσα στην μοναδικότητά του.
Παρακολουθώ με ευλάβεια τις αδικίες και τις αβλεψίες, ακολουθώντας μεθοδικά την εις άτοπον απαγωγή για να φτιάξω τους κανόνες και τις εξαιρέσεις.
Μαθαίνω, τέλος, πολλά όταν δεν κάνω τίποτα.