Πρόβα χορού

Jin G. Kam, Deep Pink

Κάθε φορά που ξεκινάω να σου γράψω είναι σαν να κρατάω στα χέρια μου ένα ποτήρι κρασί, μικρό. Το τέλος του μού είναι εξαρχής γνωστό: το ποτήρι θα αδειάσει και ό,τι μείνει θα είναι μια ελαφριά μέθη απενοχοποιημένη και μια ελάχιστα ανεβασμένη θερμοκρασία.
Έχει πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθώ μια πρόβα χορού. Για κάποιον που είχε ερωτευτεί το βάδισμά σου, και μάλιστα τα πιο μικρά από τα βήματα σου, από τον καναπέ στην κουζινούλα, είναι υπέροχο το πόσο αδειάζω σαν το ποτήρι και χαζεύω και μου αρέσει.
Είναι λες και μου έμαθες τελικά να χορεύω.