Ένας γνωστός μου το ‘χε και το ‘λεγε, πως τον παππού του τον σκότωσε το τσιγάρο. Μέσα στον εμφύλιο, ένας αντάρτης τυφεκιοφόρος τον εντόπισε στο απέναντι βουνό από την καύτρα του τσιγάρου, αυτό που θα λέγαμε η τελευταία του πνοή.
Περιμένω τους φίλους μου. Μια καύτρα κάτω από τα δέντρα της Κλαυθμώνος, ανάβει και σβήνει, ανάβει και σβήνει, φάρος, ανάβει και σβήνει, ικανός να σκοτώσει, να σου κόψει την ανάσα. 70 λεπτά ενίοτε δεν είναι αρκετά, απόψε μού εξαγόρασαν ένα ευχαριστώ και μια καληνύχτα.
Μόλις επέστρεψα από το σινεμά, μόλις επέστρεψε το κρύο στην Αθήνα. Είναι ξανά η στιγμή -νιώθω- να βγάλω το μπλε μου παλτουδάκι, αυτό που πήραμε μαζί. Γυρίζω τούμπα τη χιονόμπαλα και το χιόνι αρνείται να πέσει, όπως στις ταινίες που ο χρόνος σταματά, όπως το ποτάμι δεν κυλάει όταν δεν έχει πού να πάει.
“So what am I, a human or a machine?”. Το περίφημο Τεστ του Alan Turing προϋποθέτει την παρουσία ενός ανθρώπου, ενός υπολογιστή και ενός αντικειμενικού εξωτερικού παρατηρητή, με τον τελευταίο να πρέπει να ξεχωρίσει πότε μιλάει με τον έναν και πότε με τον άλλον. Έτσι, το ίδιο το τεστ δεν αφορά τη δυνατότητα ενός υπολογιστή να δώσει τις σωστές απαντήσεις, αλλά τις ίδιες με αυτές που θα έδινε ένας άνθρωπος.
Η ερώτηση, λοιπόν, αλλάζει. Έχουν οι μηχανές μυστικά; Μπορούν να αποφύγουν να δώσουν μία απάντηση ώστε να προστατεύσουν μία πληροφορία;
Το ρομπότ δε θα κάνει κακό σε άνθρωπο, ούτε με την αδράνειά του θα επιτρέψει να βλαφτεί ανθρώπινο όν.
Το ρομπότ πρέπει να υπακούει τις διαταγές που του δίνουν οι άνθρωποι, εκτός αν αυτές οι διαταγές έρχονται σε αντίθεση με τον πρώτο νόμο.
Το ρομπότ οφείλει να προστατεύει την ύπαρξή του, εφόσον αυτό δεν συγκρούεται με τον πρώτο και τον δεύτερο νόμο.
7 λεπτά από τον χρόνο σας. Ευχαριστώ και καληνύχτα.
Leave a Reply