Ken Bushe, Moonlight Oil Sketch 3, 15x20cm, Oil on Canvas
Σαν παιδί κι εγώ, πέρασα αρκετά χρόνια από τη ζωή μου στην πεποίθηση ότι υπάρχουν μάγοι και ξωτικά, υπερφυσικές δυνάμεις και κρυφά μονοπάτια που μας δίνουν τη δυνατότητα να κάνουμε πράγματα ξεχωριστά. Ο κανόνας έλεγε ότι αυτές τις δυνάμεις τις έχουμε όλοι μέσα μας, είναι κατά κάποιο τρόπο έμφυτες και δη κληρονομικές.
Τι μπορεί να πετύχει ένας μάγος με αυτές; Κατ’αρχάς, την αθανασία, την μεγάλη υπόσχεση της φιλοσοφικής λίθου. Δεύτερον, φήμη, πλούτη, δόξα, επιτυχία. Τέλος, να κάνει εύκολα και απλά τα πράγματα που στα μάτια των κοινών θνητών μοιάζουν δύσκολα και ακατανόητα.
Μεγαλώνοντας πέρασα στη δεύτερη φάση όπου ξεκίνησα να αντιμετωπίζω πιο κριτικά το ζήτημα. Στο στάδιο στο οποίο βρίσκομαι ακόμα και σήμερα, έχω καταλήξει ότι η μαγεία υπάρχει αλλά α) δεν κυλάει στο αίμα μας και β) δεν έχει να κάνει με υπερβάσεις της φυσικής τάξης των πραγμάτων. Ωστόσο, ο ορισμός παραμένει ο ίδιος.
Μαγεία είναι μια στιγμή μέσα στον χρόνο που μένει ίδια κι απαράλλαχτη, ικανή για την πιο μεγάλη αναταραχή στα σωθικά, χρόνια ολόκληρα μετά την πρώτη εμπειρία. Δίνω ένα παράδειγμα, ένας περίπατος στο μισοσκόταδο στο δρόμο προς τη θάλασσα. (ακούγεται φλώρικο αλλά δεν έχετε ιδέα)
Μαγεία είναι η καλή φήμη, η αίσθηση που δίνεις στους άλλους ανθρώπους και σε εμπιστεύονται. Άλλοι το έχουν εύκολο γιατί βγαίνει από μέσα τους, άλλοι το έχουν δουλέψει αρκετά για να το φτάσουν σε ένα καλό στάδιο. Σε εξουσιάζον και οι δύο το ίδιο.
Τέλος, μαγεία είναι να λύνεις τα μάγια που η πραγματικότητα πετάει μπροστά σου κάθε λίγο και λιγάκι. Το μεγάλο κόλπο είναι να λύνεις με τα ταχυδακτυλουργικά σου τους μικρούς και μεγάλους κόμπους που σίγουρα – πόσο σίγουρα πια – εμφανίζονται γύρω απ’ το λαιμό σου.
Αυτό που μου τη δίνει τελευταία (και κλείνω με τη γκρίνια) είναι ότι άθελά μου αλλάζω και ξεχνάω πολλά από τα αγαπημένα μου ξόρκια. Το γράφω εδώ αυτό για να θυμάμαι να κρατάω τα μάτια μου λίγο περισσότερο κλειστά.
Leave a Reply