Ο πατέρας μου έλεγε συχνά, όταν πήγαινε να με εξετάσει στα μαθηματικά, ότι αν δεν μπορείς να εξηγήσεις ένα πρόβλημα ή τη λύση, σημαίνει ότι ούτε κι εσύ ο ίδιος την έχεις καταλάβει. Αρκετά χρόνια μακριά από εκείνη την εποχή, χαίρομαι πάρα πολύ κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία να δείξω κάτι σε κάποιον καινούργιο συνάδελφο γιατί έτσι α) βοηθάω κάποιον που από μόνο του είναι τέλειο, και β) επιβεβαιώνω και την δική μου γνώση.
Όλα καλά και άγια, αλλά σαν παιδί κι εγώ, διαφωνώ με τον πατέρα μου – πιστεύω ότι το σκεπτικό του ήταν λίγο άβολο για μένα. Βλέπετε μέχρι τα 15 είχα βασικό πρόβλημα έκφρασης στον προφορικό λόγο, μπέρδευα τη γλώσσα μου και χανόμουνα. Επίσης, έχει τύχει να περιγράψω μια λύση ενός προβλήματος με σχήματα αντί με αριθμούς – το σενάριο είχε να κάνει με τρεις ποδηλάτες που ξεκινούν από διαφορετικό σημείο μιας κυκλικής πίστας με διαφορετικές ταχύτητες και σκοπός ήταν να βρεις που θα συναντηθούν. Τόσα χρόνια μετά ακόμα δεν έχω βρει τη λύση, αλλά έχω σχεδιάσει στο χαρτί την μέθοδο που περιγράφει τις τροχιές τους και το σημείο συνάντησης. Οπότε είμαι οκ!
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεις κάτι, αρκεί να βρεις τον δικό σου τρόπο. Όσο απλό ή όσο δύσκολο κι αν σου είναι.
[Madredeus – Anseio (Fuga Apressada)]
Το άλλο παρανοϊκό που κάνω κατά καιρούς είναι να προβάρω στα μυαλό μου τους διαλόγους μιας σημαντικής μελλοντικής στιγμής. Αυτό με έχει βοηθήσει να βλέπω τα πιθανά σενάρια όπως ο σκακιστής πάνω από τα πιόνια, και να γεύομαι εκ των προτέρων την ικανοποίηση, την ευχαρίστηση ή τον θυμό που πρόκειται να ακολουθήσει. Ένα παράδειγμα για αυτό είναι το σημερινό.
Σήμερα θέλω να μιλήσω για σένα.
[The Album Leaf – Writings on the Wall]
[The Album Leaf – Red Eye]
Όπως έλεγα λοιπόν, σήμερα θέλω να μιλήσω για εσένα. Θέλω να το κάνω για να σε βγάλω προς τα έξω, να σε δω ολόκληρη όπως είσαι και όπως θέλω να είσαι. Μη φοβάσαι, αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι σε βγάζω από μέσα μου, περισσότερο είναι σαν να τοποθετώ το ομοίωμα σου σε προθήκη για τους επισκέπτες.
Μου αρέσει να μιλάω για σένα στους φίλους μου. Μεταφέρω τις λέξεις ή φράσεις που χρησιμοποιείς (πολλά από αυτά μου έχουν κολλήσει από καιρό), τι σου αρέσει, τι θα έλεγες. Σε προσκαλώ καθημερινά να ζεις λίγο μέσα μου.
Καταλαβαίνω ότι τώρα που άδειασα εντελώς, έχω πολύ χώρο για τα πράγματα τα σημαντικά. Κι έτσι έχω πολύ χώρο για σένα.
[alt-J – Nara]
Και κάπως έτσι εκτιμώ ότι περνούν οι μέρες μου και είμαι ευτυχισμένος που ρίχνεις τη σκιά σου από μέσα μου, κι ας μην μπορούν όλοι να το δουν. Κάθομαι και μιλώ για σένα, ή απλώς σε περιγράφω στα τετράδια που μου έχεις χαρίσει.
Κάθε μέρα κοιτάζω το σχεδιάγραμμα με τους ποδηλάτες, σιγουρεύομαι ότι δεν έχω βρει αριθμούς και ημερομηνίες και περιμένω για την ωραία στιγμή που θα συναντηθούν οι τροχιές μας.
Η εκπομπή αυτή αφιερώνεται στις τρεις αδερφές μου. Ήταν ωραίο εκείνο το κρασί.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κι απόψε για την παρέα, από τα στούντιο της οδού 25-27, καληνύχτα και καλή καρδιά.
Leave a Reply